Lausnir/Sátt

Ríkisstjórnin á að fagna samhljómi Friðriks J Arngríms og Össurar utanríkis og fleiri ráðherra um að láta þjóðinni eftir að ákveða hvernig við ætlum að veiða fiskinn og nýta í framtíðinni.Það verður að vera alveg klárt hvaða valkostir eru í myndinni,Um hvað á að kjósa?Kvótakerfið í óbreyttri mynd!,að stofnaður verði Auðlindasjóður og allar aflaheimildir verði innkallaðar og leigðar út innan ársins fyrir x krónur sem stjórnvöld ákveða hverju sinni,aflinn seldur á fiskmarkaði og leigan greidd eftir sölu!Hér nefni ég aðeins tvo valkosti örugglega er hægt að nefna fleiri.Fyrri kosturinn er um kerfið eins og það virkar núna,þ.e.atvinnufrelsi,jafnræði,og mannréttindi eru ekki aðalatriði.Seinni kosturinn er um að atvinnufrelsi,jafnræði,og mannréttindi eru höfð í öndvegi.Ps. Þegar útgerðarmenn og þeirra talsmenn telja að ef kvótinn verði innkallaður þá muni stjórnvöld verða skaðabótaskyld,ég tel þetta vera hræðsluáróður og veruleikafyrringu!Staðreyndin er að frá árinu '91-'92 hafa lögum um kvótann verið komið þannig fyrir að útgerðarmenn með afnotarétt á aflaheimildum hafa getað fénýtt allar aflaheimildir sem þeir hafa fengið úthlutað,þar liggja forréttindin í þessari atvinnugrein ásamt því að sjómenn á skipum sem eru í beinum viðskiptum fá umtalsvert minna verð fyrir fiskinn.  Kári Jónsson Sandgerði.

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 18.4.2011 kl. 22:04]

Auðvitað á að nýta þessa auðlind í fullri sátt við þjóðina. Vandinn er hinsvegar sá m.a. að stór hluti yngra fólks, tvær kynslóðir? vita nánast ekkert um hvað þetta mál snýst og margir trúa því að verið sé að níðast á góðum útgerðarmönnum sem hafi bjargað dauðvona atvinnurekstri og gert hann arðbæran. Þar með sé verið að leggja til afturhvarf til örbirgðar. Mín sýn á málið er sú að ráðherrann Jón Bjarnason eigi að taka af skarið í þessu máli. Kvótinn verði allur innkallaður að nafninu til og honum úthlutað á svipaðan hátt og verið hefur. Það þarf nefnilega ekki að innkalla neitt því aflaheimildum er ekki úthlutað nema til árs í senn. Útgerðir eru kvótalausar í lok fiskveiðiðárs.

Þá er mikilvægt að breyta aflamarki í sóknarmark þar sem því verður við komið og helst alveg. Sókn í meðafla er hægt að stýra með verðskerðingum svo enginn sæki beinlínis í meðafla. Og síðan á að gefa strandveiðarnar frjálsar með handfæri og línu en þó með hóflegum takmörkunum við hven bát vegna þess hversu tæknibúnaði hefur fleygt fram.

Og að lokum ætti að auka aflaheimildir verulega. Þar er stuðst við mikla þorskgegnd og síðan ættum við að íhuga reynslu nágranna okkar af þorskaflanum í Barentshafinu sem hefur sexfaldast eða vel það á tíu árum þrátt fyrir verulega veiði umfram ráðgjöf.

Með þessu móti er ekki verið að taka neitt frá neinum og LÍÚ og SA halda kj.